‏کتاب التفسیر به زبان عربى، نوشته ابو نصر محمد بن مسعود عیاشى، از تفسیرهاى کهن امامى، متعلق به عصر غیبت صغرا ( ۲۶۰- ۳۲۹) است.

این کتاب، مشتمل بر تفسیر روایى قرآن از آغاز تا پایان سوره کهف است، اما بر اساس مطالبى که از این تفسیر در آثار دوره‏هاى بعدى آمده، احتمالا در اصل، شامل تمامى قرآن بوده است. نوشته موجود ظاهرا اندکى پس از وفات مؤلف تدوین یافته است.