آرتوکارپوس سریکارپوس

پرمطلب: گیاه “آرتوکارپوس سریکارپوس” گیاهی همیشه سبز و مخصوص نواحی گرمسیری از خانواده توت سانان (Moraceae) است. این گیاه ارتباط خویشاوندی نزدیکی با جک فروت و میوه نان دارد. این درخت بیش از ۳۰ تا ۴۰ متر ارتفاع داشته و گوشوارک های آن نیزه ای و حدود ۶ تا ۱۲ سانتیمتر طول دارند. برگ ها به رنگ سبز تیره، بیضوی یا تخم مرغی شکل، به طول ۲۰ تا ۷۰ سانتیمتر و عرض ۱۰ تا ۵۰ سانتیمتر هستند. میوه ها کرکدار بوده و همانند رامبوتان است. این میوه ها زمانی که به قطر ۱۵ سانتیمتر می رسند و کروی شکل می شوند، می رسند. پوست میوه های رسیده به رنگ نارنجی روشن و پوشیده از کرک است. پالپ آنها به رنگ سفید بوده و دارای مزه ای شیرین هستند. برخی معتقدند که طعم میوه های این گیاه بهتر از طعم سایر گونه های جنس آرتوکارپوس است.
گل های این گیاه نیز خودگرده افشان می باشند.

شرایط محیط رشد:

این گیاه بومی جنوب بورنئو، مالزی، فیلیپین و اندونزی است که عمدتاً در نواحی گرمسیری و مرطوب و دارای باد موسمی ملایم یافت می شود. این گیاه در جنگل های همیشه سبز در ارتفاعات ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ متر بالاتر از سطح دریا می روید. همچنین در سراشیبی ها و تپه های رسی نیز می روید. این درختان در جنگل های بارانی تا حدود ۱۲۰ فوت نیز می توانند ارتفاع داشته باشند.
برای رشد بهتر به خاک های غیر شور نیاز دارند. خشکی کم خاک را می توانند تحمل کنند. خاک های آبرفتی، غنی از مواد آلی و هوموس را برای رشد ترجیح می دهند. معمولاً خاک های کمی اسیدی و غنی از مواد غذایی را می پسندند. به نظر می رسد که استفاده از مخلوط پیت و پرلیت برای رشد این گیاهان در گلدان مناسب باشد. در خاک های شنی اصلاح شده نیز به خوبی رشد می کنند. استفاده از عناصر میکرو نیز برای افزایش عملکرد آنها می تواند مفید باشد.
در زمان جوانی به مکان های سایه دار نیاز دارند اما در زمان بلوغ نسبت به مکان هایی با آفتاب کامل سازگار می شوند. نور مستقیم سبب آفتاب سوختگی گیاه می گردد.

کاربردها:

همانند گیاه Artocarpus odoratissimus، پالپ میوه های این گیاه نیز خوراکی بوده و مزه ای مشابه A. odoratissimis دارد اما عطر میوه ها از A. odoratissimis کمتر است. بذرهای آن نیز خوراکی بوده و پس از پختن یا برشته شدن همانند آجیل به مصرف می رسند.
میوه های این گیاه سرشار از کربوهیدرات، فیبر و مواد معدنی مانند پتاسیم هستند.

تکثیر:

تکثیر این درختان عمدتاً از طریق کشت بذرهای آنها صورت می پذیرد. بذرها را بلافاصله پس از برداشت باید کشت نمود. نهال های بذری پس از ۳ تا ۴ سال به باردهی می رسند.

منبع: نارگیل

…

گردآوری شده توسط: سایت پر‌مطلب > گیاهان > درختان میوه

pormatlab.com

…