تحلیلى شیوا از احیاى سنّت‏هاى قومى

تحليلى شيوا از احياى سنّت‏هاى قومى چون يادبودها و استمرار خاطره‏ها و قضاياى تاريخى‏

از جمله مسائلى که به عنوان سنّت و سیره در زندگى بشر همواره جایگاه خاصّ خود را داشته است، مسأله یادبودها و استمرار خاطره‏ها و قضایاى تاریخى است که چه در قالب فرح و سرور و یا حزن و اندوه، بدان اشتغال ورزیده است و با انجام مراسمى از نسیان و غفلت آن جلوگیرى مى‏نماید؛ و صد البتّه تا این واقعه تاریخى جاذبه و ویژگى براى انسان نداشته باشد دلیلى بر استمرار و تکرار یاد و خاطره آن وجود نخواهد داشت. و در واقع آنچه علّت و داعى انسان به سوى احیاى ذکر و خاطره آن واقعه و حادثه است همان تعلّق نفسانى او و ذهنیّتى است که با خود دارد و در مواقع مختلف در صدد بروز و ظهور آن برمى‏آید؛ و الّا آن واقعه و پدیده گذشته که گذشته، و سال‏ها از وقوع آن مى‏گذرد و هیچ ارتباطى با انسان نخواهد داشت.

مادرى که به یاد عزیز از دست رفته‏اش هر سال بر سر خاک او حاضر مى‏شود و مجلسى جهت احیاى نام و یاد او برپا مى‏دارد بدان جهت است که همواره وجود مثالى و صورى فرزندش را همراه خود و در نفس خود دارد و

نمى‏تواند آن را از خود جدا کند و پیوسته با یاد و خاطره او دل‏خوش و مأنوس مى‏باشد؛ و همین‏طور است احیاى افتخارات و ارزش‏هاى ملّى و دینى یک جامعه.[۱]

[۱] . قابل ذکر است که حضرت علّامه طباطبایى، احیاى افتخارات و ارزش‏هاى ملّى و غیر دینى یک جامعه را بت‏پرستى مدرن مى‏داند که در تفسیر شریف المیزان، ج ۲، ص ۲۱، ذیل آیه ۱۳۷ سوره آل عمران، مفصلًا پیرامون آن بحث نموده‏اند.( محقّق)

منبع:  کتاب نوروز در جاهلیّت و اسلام، ص۳۸

 

pormatlab.com

برچسب ها

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا
بستن
بستن