کتاب مطلع انوار مرحوم علامه آیت الله حاج سید محمد حسین حسینی طهرانی قدس الله نفسه الزکیه ج ۹ ص ۲۷۵: اين اشعار را از مرشد عبدالله، نوحه خوان مسجد قائم گرفته ام:
| به جز حسين مرا ملجأ و پناهى نيست | در اين عقيده يقين دارم اشتباهى نيست | |
| ره نجات است دوستى حسين | به سوى حق به جز از اين طريق راهى نيست |
| به غير درگه تو اى حسين در دو جهان | مرا به درگه ديگر حواله گاهى نيست | |
| ز كوه گرچه گناهم فزونتر است ولى | به پيش عفو تو كوه گناه كاهى نيست | |
| اگر مرا به غلامى خود كنى تو قبول | دگر به دل غم و اندوهم از گناهى نيست | |
| خدا نكرده برانيم گر ز درگه خود | به هيچ درگهم اى شه پناهگاهى نيست | |
| غلام درگهت اى شهريار كشور عشق | به چشم اهل نظر كم ز پادشاهى نيست | |
| تو هر كه را بپذيرى خداش بپذيرد | كه فوق آن به دو عالم جلال و جاهى نيست | |
| اگر تو حكم غلامى ما كنى إمضاء | به هيچ محكمه خوفم ز دادخواهى نيست | |
| مپوش چشم ز ما در زمان جان دادن | اميد ما ز تو آن دم بجز نگاهى نيست[۱] |
[۱] – جنگ ۵، ص ۳۳ / کتاب مطلع انوار ج ۹ ص ۲۷۵
